Wilde narcis

Deze vroegbloeiende voorjaarsbloeiers, plaatselijk ‘tijlozen’ (tieloz’n) genoemd, vallen op door hun bleekgele kleur. De wilde narcis houdt vooral van tuinen die in gebruik zijn als boomgaard (streeknaam: goarn). De afgelopen decennia namen de aantallen en groeiplaatsen van de wilde narcis in tuinen in de regio Staphorst langzaam maar gestaag af. Veel bewoners realiseren zich niet dat ze een bijzondere en zeldzame plant in hun tuin hebben staan.

Oorspronkelijke groeiplaats

Van nature komt de wilde narcis voor in het overgangsgebied tussen veengebied en de daar ontspringende beeklopen. Vanwege hun sierwaarde en boodschap - ‘brengen van het voorjaar’ - werden wilde narcissen door de eerste boeren vaak gekoesterd en daarom soms overgeplant op erven. Door ontginning zijn veel van de oorspronkelijke groeiplaatsen verdwenen. Maar op sommige oude boerenerven, waar in de loop van de tijd weinig is veranderd, kun je de wilde narcis nog aantreffen. Dat is goed nieuws, want het aantal wilde planten in Nederland neemt steeds verder af, onder andere door veel en vroeg maaien. Typische plekken waar je de wilde narcis kunt aantreffen zijn oude boomgaarden, rommelhoekjes op het erf of onder oude (beuken)hagen. Op dit soort groeiplaatsen zie je vaak ook sneeuwklokjes en andere bolgewassen.

Hoe herken je een wilde narcis?

Het is een hele kunst om de wilde narcis te onderscheiden van de gekweekte variant. Vooral ook omdat er steeds meer gecul*veerde soorten bijkomen. Het onderscheid zit ‘m in de kleur van de bloem en de bladeren en in de grooVe van de plant. De bloem van de wilde narcis is tweekleurig; de trompet is eidooiergeel en de omliggende bloembladen zijn lichtgeel. Stengel en blad zijn grijsgroen, terwijl die van de gekweekte variant grasgroen zijn. Tot slot is de wilde narcis de helF kleiner dan de gekweekte trompetnarcis.